Iemand vergeven, makkelijker gezegd dan gedaan
“Ik wil gewoon vergeven en vergeten wat er is gebeurd! Dan hoef ik niet zo moeilijk te doen,” verzuchten cliënten regelmatig in mijn praktijk. En ik ken het ook zo: zullen we het gewoon achter ons laten, vergeven en weer verder. Vaak wordt ‘iemand vergeven’ ook wel als iets ‘verlichts’ gezien. Wie wil er nou ‘moeilijk doen’ en vasthouden als je ook kunt loslaten?
Bij deze manier van iemand vergeven gaan we er liever snel langs. Houden we zoveel mogelijk buiten beeld wat ons precíes is aangedaan en, misschien nog wel het belangrijkste, door wie. De druk ligt bij ons. Het moet snel, liefdevol en lichtvoetig. En als we dat niet kunnen, dan doen we moeilijk.
Doe je moeilijk als je iemand niet makkelijk kunt vergeven?
Zo doen we het al veel als kind: niet moeilijk doen en doorgaan. Stilstaan heeft werkelijk geen zin, want veranderen kunnen we de zaken niet. Geen wezens zo vergevingsgezind als kinderen naar hun ouders.
Zo overleven we.
Eenmaal volwassen blijkt dat we alsnog ingehaald worden door wat we dachten vergeven te hebben aan iemand. We voelen ons dan opnieuw slechte en ondankbare kinderen. Waarom kunnen we het toch niet achter ons laten?
Is iemand vergeven echt mogelijk?
Zo komt toch terug wat door niemand wordt (h)erkend, totdat het wél wordt gezien. Ver-geven wat je (nog) niet echt hebt vastgehouden en bekeken, lijkt zo dus geen haalbare kaart. Daar ligt een klus. Hoe dan?
Iemand vergeven gaat vaak over jouw volledige erkenning naar jezelf en jouw pijn inclusief alle gevoelens die daarbij komen. Erkennen dat wat jou is overkomen/aangedaan schadelijk was voor jou. En dat een ander daar verantwoordelijk voor was. Dat je slachtoffer was.
Vergeving gaat erover dat je de ander niet nodig hebt om de door hem/haar/hen veroorzaakte pijn te verzachten. Je laat de ander dus (emotioneel) los in het verhaal, niet jouw kwetsuur. Zo laat je ook los wat jou nu nog bindt met de ander, zoals valse hoop, wrok en boosheid. Je ver-geeft dus de invloed die iemand (nog) op je heeft.
Edith Eger zegt hierover zo treffend:”To heal is to cherish the wound.”
Vergeving is een intern proces, niet een verlicht proces
Zo is ‘iemand vergeven’ dus nog een heel (intern) proces, niet per se ‘verlicht.’ Misschien zelfs wel rommelig en met horten en stoten. Of het gaat helemaal niet.
Vergeving is voor mij niet zozeer een eenmalige daad, maar eerder een procesgevormd resultaat. Het betekent voor mij de hoop, boosheid en frustratie opgeven dat iemand het nog goedmaakt voor mij.
En ik vergeef mezelf voor hoe moeilijk ik dat soms vind. Wat is jouw ervaring met vergeving? Hoe werkt het voor jou of juist niet?
In therapie kunnen we onderzoeken hoe jij hiermee om kunt gaan. Ik help je graag om je weer op jezelf af te stemmen en op wat goed is voor jou. Plan hier je kennismakingsgesprek en ik sta klaar om je te ondersteunen.